Düşman Ettiğin Her Damlanın İnadına Özlüyorum ...

Düşman Ettiğin Her Damlanın İnadına Özlüyorum ...

Güneş kavururken tenimi..
Gölge olacak bir yürek olmanı bekledim senden..
Hani olur ya..
Hani tutmak istersin elimden..
Hani seviyorum seni dersin ya..

Demedin...

Baktığım her yerde sen vardın..
Denize vururken yakamoz..
Ay ışığında yüzün yansıdı gölgelere..
Ama sen yoktun...

Sana dair ne varsa aldım avuçlarıma..
Ve yağan yağmura inat yürüdüm boş sokaklarda..
Üşüdüm ve biraz da ıslandım..

Sokak lambasının ürkek ışığı altında..
Titreyen ellerimle ıslak resmine baktım..
Bendeki bütün kelimeleri sana gönderdim gece..
Yokluğumda kaybolmayasın diye..

Üşüdüm...
Titredim...
Bittim...
Bendeki SEN' i aldim karşıma..
Simdi burdayim..
Tam karşında..
Ama SEN YOKSUN..


Islak kaldırımlarda ayak izlerimi bırakıyorum..
Hani olur ya..
Hani Nerde olduğumu merak edersin ya..
Hani belki gelirsin ya..

Gelmedin...


Ve ben hala o bitmeyen gelişleri yaşıyorum..
Bende kalan küçücük varlığın devam ederken..
Öylece seni bekliyorum..

Yağmurdan bıkar oldum..
Düşman ettiğin her damlanın inadına seni bugün daha çok özlüyorum..

Böylesine özlerken seni..
Böylesine beklerken seni..

Yine sensizim..
Yine sessizim..
Yine SEN YOKSUN..